MAG HET LICHT UIT

gisteren
wist ik het nog
of was het eergisteren
of hoe lang
eigenlijk geleden
dat ik wist
hoe dit stuk stof
in mijn handen
als kledingstuk
aan mijn lijf
terecht kan komen

in mijn hoofd
kan ik de gebruiksaanwijzing
niet terugvinden
ik kan het ook
niet meer zelf
overnieuw bedenken
en zelfs mijn handen
zijn het automatisme
kwijt

wacht even,
ik moet plassen
wie helpt me
want ik weet niet meer
hoe dat met die kleren moet
wat zeg je?
doe maar in je luier?
heb ik die aan dan?
wat zeg je?
dat ik vorige keer
ook dacht dat ik moest plassen
maar er kwam niets

ben ik dat
dan ook al
kwijt?

dat onderscheid
of wat ik voel
ook echt is wat ik bedoel
of wat te gebeuren staat?
hoe lang gaat
deze verwarring nog door?
ik kan nergens meer
van op aan
niet van mijn hoofd, dat vergat
niet van mijn gevoel, dat verwart
niet van mijn hand, die verstart

mag het licht uit?
zodat ik mijn aftakeling
tot een ont-mens-e-lijkt bestaan
niet langer hoef gade te slaan?

Deze reflectie ontstond toen ik een artikel schreef voor de website van NieuwLicht, een TV-programma over actuele thema’s met een online opinieplatform. Op hun facebookpagina had ik een aantal keer een reactie geplaatst bij artikelen in hun dossier ‘Levenseinde’. Toen werd ik uitgenodigd om mijn visie verder uit te werken over asynchroniteit van het lichamelijke en mentale aftakelingsproces. Dat is dit artikel geworden: NIEUWE MOGELIJKHEDEN, NIEUWE VERANTWOORDELIJKHEDEN
——–

Lees ook mijn tweetalige boek (Fenna Smilde):
HOE HET ZO GEKOMEN IS / HOW IT ALL CAME TO BE
psychologische fabels / psychological fables
BESTELLEN: Boekscout of Bol.com of meer: informatie

0