click here for English

interview in EdeStad.nl

Op woensdag 17 okt’18 verscheen dit interview over mijn boek in Ede-Stad, geschreven door Mathilde van Ravensberg die ook de bijgaande foto maakte.

“Fabelachtig debuutboek van Fenna Smilde
Dertig dierenverhalen die mensen een spiegel voorhouden

Fabels die je aan het denken zetten. Fenna Smilde uit Ede is gek op deze verhaalvorm. Al enige jaren schrijft ze zelf fabels die ze publiceert op haar website Femmka.net. Dertig van haar diepzinnige dierenverhalen zijn nu gebundeld in haar debuutboek ‘Hoe het zo gekomen is’.
De lezer maakt kennis met Continue reading →

click here for English

WAT WIL JE?

De uil hield ervan om zo nu en dan eens wat vragen te stellen aan de dieren. Hij hoopte dat er telkens een paar waren die er dan nog eens verder over nadachten. En uiteindelijk hoopte hij dat ze zich daar dan beter door gingen voelen. Aangenamer bij zichzelf en daardoor met anderen.
“Wat wil je?”, vroeg de uil zich hardop af.
Er waren aardig wat dieren op de grote open plek rond de magnolia, dus het leek hem een geschikt moment. Sommige dieren keken inderdaad op en hem geïnteresseerd aan.
“Je kunt gewoon maar wat doen,” ging de uil dus voort, “maar je kunt ook iets willen.”
“Willen”, fluisterde de woelmuis hem na, en probeerde er aan te wennen dat er iets te willen zou zijn.
“Ja, ik wil!”, riep hij toen enthousiast, want iets willen leek hem wel wat.
“En wat wil je dan?”, vroeg de uil, die het graag concreet onder woorden bracht en gebracht zag.
“Uhm”, zei de woelmuis wat Continue reading →

click here for English

LICHT OPNEMEN

Een * achter een woord, betekent dat je een verklaring achterin het boek kunt vinden
In de diepe diepte van de oceaan, zwom de stekelrog. Hij hoopte op wat te eten maar er zwom niets voorbij.
“Wat is dat tegenwoordig”, bromde hij. “Vroeger was er meer.”
Hij zwom een eindje bij zijn plek vandaan maar had niet veel geluk. Een hapje hier en daar maar geen overvloedige school.
Zou de zee soms moe zijn, dacht hij. Hij had dat de stroming wel eens horen zingen, dat de zee zo moe is, en er zeer Continue reading →

click here for English

BEDENKEN

Op een zonnige nazomerdag vloog de kolibrie door het dierenbos. Ze was nogal in gedachten verzonken en vloog bijna tegen de giraf op.
“O, sorry,” zei de kolibrie, die dat haar vlieg-eer toch wel te na vond, “ik was aan het denken.”
“Geeft niet”, zei de giraf. “Ik denk ook graag en veel, misschien kunnen we even samen?”
“Nou,” zei de kolibrie, “dat is eigenlijk het probleem. Ik vind het wel gezellig, al die ontmoetingen met andere dieren, maar ik word er zo moe van. Daar was ik nou juist over aan het denken: dat ik zo moe ben van al die contacten.”
“Jammer”, zei de giraf. “Het zou Continue reading →

click here for English

STAP VOOR STAP

Het was een vroege voorjaarsdag in het dierenbos. Iedereen was zo’n beetje bijgekomen van de winter maar nog niet echt op dreef in de energie van het voorjaar.
“Misschien”, zei de kaketoe, “is het wat om er even op uit te gaan, een voorjaarstripje maken?”
“Dat klinkt leuk”, zei de vlinder. “Even lekker eropuit fladderen. Zou er nog iemand mee willen?” Ze keek de libelle aan die op bezoek was.
“O” en: “O, o, …”, zei de libelle, “ik wil wel maar …”
“Laat ‘maar’ maar eens thuis”, zei het schaap, dat ook op bezoek was. “Ik stap met jullie mee.”
En zo kwam het dat een groepje dieren besloot om op pad te gaan in dat vroege voorjaar in het dierenbos.
“Laten we Continue reading →

click here for English

SAAMHORIG SPELEN

Op een wolkeloze dag in het dierenbos, was het weer een keer zover. Eens in de zoveel jaar spraken de dieren af om eens twee weken uitgebreid met elkaar te spelen. De dolfijn duikelde zijn mooiste sprongen, de ijsbeer liep zover hij kon door de sneeuw, de zwaluw vloog zijn spectaculairste vluchten en de moerassneeuwhoen schaatste zo hard ze kon.
“Kom,” zei de dolfijn tegen de stekelrog, “doe ook mee, joh!”
“Hm,” humde de stekelrog, “waar ben ik Continue reading →

click here for English

LOKKERTJE, hele fabel in boek

click here for English

BEGRIP

Het lieveheersbeestje zat voor zijn huisje. Dat deed hij zelden, want hij was veel op reis. Maar nu was hij thuis en zat te genieten op zijn bankje in de zon. Opeens hoorde hij gezoem. De muskiet kwam aangevlogen.
O wee, dacht het lieveheersbeestje, wat heb ik toch een hekel aan dat geluid. Nou wordt er binnenkort vast weer iets rondgetoeterd over mij dat maar half waar is of zelfs helemaal niet.
Vroeger vond hij dat heel erg, want wat niet klopt, dat klopt niet en moet niet als waarheid de wereld door. Maar ja, je krijgt het niet allemaal rechtgebreid, dus nu vond hij het vooral nog raar, want wat niet klopt, dat klopt niet en de dieren die hem niet kenden, Continue reading →

click here for English

VAN DIENST

Op een hete zomerdag bij het vennetje in het dierenbos, vloog daar de libelle.
“Het is zo warm”, zei de libelle tegen het schaap, dat aan de water-kant verkoeling zocht.
“Ja”, zei het schaap en rekte zich nog eens loom uit.
De libelle vloog nog een rondje rakelings over het water voor zoveel mogelijk verfrissing.
“Nou, nou”, zei de libelle toen ze weer even neerstreek bij het schaap, en ze pufte nog wat na.
“Benauwd”, zei ze ook nog.
“Ik ben blij”, zei het schaap, “dat ik in het voorjaar altijd Continue reading →

LOKKERTJE, hele fabel in boek

click here for English

VERSLUIERING

Zo’n beetje eens per jaar kwam de paling onaangekondigd langs in het dierenbos voor het aanhalen van oude banden. Hij was verkleed, zoals hij elk jaar deed, en deze keer was hij vermomd als de kaketoe. De paling wist niet dat de kaketoe hier onlangs op vakantie was geweest en sindsdien nog vaak was teruggekomen.
“Dag kaketoe”, zei het schaap.
“Dag schaap”, kaketoede de paling en schuifelde meteen weer verder. Om zijn ontmaskering zo lang mogelijk uit te stellen, hield hij z’n gesprekjes zo kort mogelijk.
“Hoe gaat het ermee?”, zei de kikker, die altijd belangstelling had voor alles en iedereen.
“Och”, zei de paling en hield verder zijn mond.
De kikker sprong weer weg. Waarom zou je blijven hangen als er geen vertier was.
“Hallo, dag kaketoe!”, riep Continue reading →

LOKKERTJE, hele fabel in boek

click here for English

KENNISMAKEN

“Kijk eens wie ik tegenkwam”, zei de kaketoe tegen de vlinder. De vlinder fladderde vrolijk op hem af en gaf de kaketoe een dikke kus, blij dat de kaketoe weer thuis was.
“Wel, wel, wie hebben we daar? Ik ben de vlinder”, begroette de vlinder de nieuwkomer.
“Stekelvarken”, zei het stekelvarken, dat nog niet zoveel woorden had omdat ‘ie nog moest wennen.
“Kom binnen,” zei de vlinder, “dan drinken we ons beste lekker-lang-liggende sap.”

Een eindje verderop morrelde Continue reading →

click here for English

KIEZEN

In de rivier die door het dierenbos stroomt, zwom het gupje. De stekelrog zwom langs en groette haar.
“Dag,” zei de stekelrog, “ik ben de stekelrog. Wie ben jij?”
“Ik ben het gupje”, zei het gupje.
“Aangenaam”, zei de stekelrog, die het ging leren om een conversatie gaande te houden.
“Ik kan het wel verklappen”, zei het gupje, daardoor aan¬gestoken. “Ik ben ingeplugd. Feitelijk woon ik hier niet.”
“O,” zei de stekelrog, “ik woon hier ook niet. Ik woon in het diepst van de oceaan.”
“Dan”, zei het gupje, “heb je de vraag vast wel eens gesteld.”
“Welke vraag?”, vroeg de stekelrog.
“Nou”, zei het gupje. “Wat het Continue reading →

Hieronder een hele fabel ! Boek bestellen: Boekscout of Bol.com
of bij uw boekhandel: ISBN: 978-94-022-4751-0

click here for English

SAMEN UITKIJKEN

Het dierenbos was in rep en roer. Het was namelijk koud. Niet zomaar koud. Heel koud. De libelle hapte naar adem omdat ze stijf was van de kou. Het schaap was altijd wel gevoelig voor haar ademnood en was blij dat het deze keer niet door emoties kwam en hij haar dus kon helpen door de libelle een plaatsje aan te bieden in de weelderige, wollen krullen van zijn vacht. Ook winter was voor hem niet zo’n probleem. Gewoon je krullen wat langer laten en je had geen last van de kou. Soms leek het leven hem gecompliceerd als je geen schaap was, maar eigenlijk wist hij niet echt wat gecompliceerd was, dus maakte hij zich er verder niet druk om.
“Hallo”, hoorde het schaap met de libelle in zijn vacht. Ze keken op.
“Hallo”, piepte de libelle een beetje benauwd maar zeker niet onvriendelijk. Onbekenden Continue reading →

LOKKERTJE, hele fabel in boek

click here for English

FEESTGEDRUIS ZONDER RUIS

De pakezel sjokte door het dierenbos. Hij was nooit één van de kwiekste, maar nu leek hij nog langzamer. Elk jaar, als de donkere dagen van de winter eraan kwamen, verkleedde de pakezel zich. Hij droeg een habijt en zette zelfs een mijter op zijn hoofd. Om echt onherkenbaar te zijn, had hij ook een lange, witte baard aangeplakt. De jonge dieren keken altijd vol verwachting naar hem uit. Dat kwam omdat hij bepakt en bezakt was met voor elk wat wils. Maar het verhaal ging ook dat hij stoute dieren meenam naar een ver en bar oord. Ze waren dus tegelijk blij, maar ook een beetje bang.
“Wat vraag jij aan de pakjesdeler dit jaar?”, vroeg het lammetje aan het biggetje. Continue reading →

LOKKERTJE, hele fabel in boek

click here for English

WETEN

De zwaluw was druk bezig. Bezemen, keren, uitzoeken, wegzetten, en zo verder.
“Sjonge,” zei de libelle, die langs vloog, “ik word al benauwd als ik je zo bezig zie. Ik doe elke dag een klein beetje in mijn huisje, nooit alles tegelijk.”
“Maar ik ga weg”, zei de zwaluw. “ ‘t Is tijd om naar het zuiden te gaan. Lekker ver en veel vliegen, da’s een goeie training” en hij maakte even een rondvlucht.
“O ja,” zei de libelle, die weer besefte waarom hij altijd zo goed was tijdens de schoonvliegwegstrijden op het feest van de magnolia, “jij bent altijd weg in de winter. Wat heb je toch tegen de winter?”
“Wij gaan nou eenmaal altijd”, zei de zwaluw. “Zo leven wij. En ik moet zeggen, die ene keer dat ik niet weg kon, nou, toen heb ik eens zo’n winter meegemaakt hier. Toen wist ik meteen waarom wij altijd weggaan.”
“Wat is er dan zo erg aan?”, vroeg de libelle. Continue reading →

LOKKERTJE, hele fabel in boek

click here for English

ONTKNOPING

De duizendpoot zat in de knoop. Het lopen verliep helemaal niet soepeltjes.
“Hé, duizendpoot,” zag de libelle hem strompelen, “ook zo stroefjes vandaag?”
“Ja,” zuchtte de duizendpoot, “ik zet mezelf voortdurend op het verkeerde been de laatste tijd.”
“Ik heb onlangs het lieveheersbeestje ontmoet”, zei de libelle. “Je weet wel, die zo mooi kan bewegen op muziek. Misschien kan die je helpen met souplesse.”
En zo kwam het dat de libelle en de duizendpoot in de toeter fluisterden:
Lieve lieveheersbeestje,
Weet jij hoe Continue reading →

LOKKERTJE, hele fabel in boek

click here for English

VERLICHTING

Het was donker in het dierenbos. Niet zomaar donker, echt heel donker. Het aapje verveelde zich nu er geen maanlicht was om in te dansen.(5) De woelmuis kon niet stoppen met woelen omdat hij niet kon zien of hij goed lag. De otter rommelde in het riet maar vond er niet veel aan want hij stootte steeds zijn neus. Het was winterdonker in het bos en de dieren waren het zat.
“In moeilijke tijden”, zei de uil, “moet je leuke dingen verzinnen om te doen.”
“Oké,” zei de vleermuis, die nergens last van had, “ik roep iedereen wel bij elkaar.”
Scharrelend in het donker kwamen de dieren van hun huis naar de grote open plek rond de magnolia voor het weerkeerfeest.
De ogen van het schaap schoten schichtig in het rond.
“Weet je,” zei het schaap tegen de ekster, “met een Continue reading →