UITEENVALLEN OMARMEN

English: EMBRACING FALLING APART

DERDE NIEUWE FABEL na het verschijnen van mijn tweetalige boek met 30 psychologische fabels. Meer info over mijn boek waarin je alle dieren kunt leren kennen.

UITEENVALLEN OMARMEN
fabel n.a.v. de persoonlijkheidsontwikkelingstheorie: Positieve Desintegratie
montage van plaatjes van: © Can Stock Photo / jara3000 & © @Helgafo / Fotolia.com

De woelmuis wilde. Dat willen was in hem ontwaakt toen de uil op een dag aan de dieren op de grote open plek had gevraagd: “Wat wil je?”
De woelmuis ontdekte toen dat hij iets te willen had, al wist hij nog niet hoe en wat, waarheen en waartoe. Alleen dat het bewegen op muziek van het lieveheersbeestje hem diep raakte en iets in hem aan het kriebelen bracht.*
Inspiratie, observeerde de uil en had de giraf ook al bedacht. Dat woord zei de woelmuis niets, die voelde alleen de tinteling.
Toen de woelmuis dat voorjaar op het feest van de magnolia weer zijn pirouette wervelde met de marmot, voelde hij wat zich een uitweg zocht. Het lieveheersbeestje had het ook gezien en had hem uitgenodigd om samen een mooie dans voor te bereiden voor de volgende Spelen.
En zo was het gekomen dat het lieveheersbeestje en de woelmuis vaak samen oefenden en de uil en de giraf daar graag naar keken. Ze zagen de inspiratie van de woelmuis groeien.
“Als ik nou zo op je af ren,” bedacht de woelmuis een volgend stukje aan hun dans, “dan kun jij zo om me heen vliegen en draaien we daarna een pirouette, die weer over gaat in …”
Het lieveheersbeestje gaf hem een dikke knuffel, zo leuk vond hij de ontluikende inspiratie van de woelmuis.
“Fijn hè,” zei het lieveheersbeestje, “om zo vrij te zijn”, want voor het lieveheersbeestje was het gevoel van vloeiende harmonie, de grootste vrijheid die hij bedenken kon.
“Ja,” zei de woelmuis, “heerlijk! Maar ik ben er nog niet. Het stokt nog zo vaak. Dan ben ik aan het struikelen, botsen, haperen; weet ik niet wat ik wil, welke weg … Ik wil zo graag één lange vloeiende beweging waarin alles natuurlijk van het één in het ander overloopt steeds maar door zonder horten en stoten.”
“O”, zei het lieveheersbeestje, die dat even op zich moest laten inwerken want er was iets mee, maar wat? Horten en stoten, ja, maar ook dát kon toch vloeien?
“Misschien”, zei de giraf, “ervaart het lieveheersbeestje het uiteenvallen en de stukjes dan weer op een nieuwe manier bij elkaar rapen wel als onderdeel van de vloeiing, terwijl de woelmuis nog denkt dat het oponthoud is, een blokkade die het doorstromen onderbreekt.”
“Ja,” zei het lieveheersbeestje, “want het gaat altijd met vallen en opstaan, met wijfelen waarheen en wegen wat je werkelijk wil. Dat hoort er nou eenmaal bij. Als je dat omarmt, dan hou je toch de boel ook bij elkaar als het uiteenvalt.”
“Innerlijke conflicten”, wist de uil er woorden voor, “als groeikrachten voor je ontwikkelingspotentieel.” **
“Jaja”, zei de woelmuis, die dit met zijn hoofd niet begreep, maar verder in zijn lijf wel aanvoelde dat zijn beweging groeiend was in vloeiendheid.

** Deze zin verwijst naar ideeën en concepten uit de theorie voor persoonlijkheidsontwikkeling van Kazimierz Dąbrowski (1902-1980). Meer over deze theorie (TPD) kun je lezen op de website PositieveDesintegratie, alwaar deze fabel ook is gepubliceerd en hier te lezen is.

* Het lieveheersbeestje dat beweegt op muziek, is een knipoog naar de Zwitserse kunstschaatser Stéphane Lambiel. Tijdens de jaren dat hij competitieschaatser was, had hij het lieveheersbeestje als zijn symbool. Zie het begin van deze video (na 10 sec het lieveheersbeestje).

Na zijn wedstrijdcarrière ging hij gala’s schaatsen, waar geen regels gelden en hij zich vrij kon laten gaan op de muziek. Zie deze video.

Onlangs schaatste hij in Japan, en daarna werd hij geïnterviewd. Hij vertelde het volgende: zie video.
Vertaald zei hij: “De atmosfeer was helemaal top. Ik kon me echt laten gaan en kon ook contact maken met de mensen, ik had wat interactie met het publiek en dat voelt echt heel goed. Het is een lied met een goed ritme en een hele lekkere groove. Omdat ze in het zicht zitten, kunnen ze met mij mee dansen, weet je, zo’n beetje de beweging aanvoelen en wat actie op gang brengen. En welbeschouwd, is dit voor mij een spiegeling van het leven. We zijn constant in beweging, constant onderweg, we gaan voorwaarts. Het is dus het gevoel dat de mensen met me mee bewegen en vooruitkomen.”

    ***

Meer fabels lezen en de dierenkarakters beter leren kennen, kan in mijn boek dat wordt uitgegeven door BoekScout en ook te bestellen is bij Bol.com
Het is een tweetalig boek: Nederlands-Engels

HOE HET ZO GEKOMEN IS / HOW IT ALL CAME TO BE
psychologisch fabels / psychological fables

*Zoals bij alle fabels, zijn de verhalen spiegels voor de mensen. Via de karakters van de dieren, kijk je eigenlijk naar jezelf en onze maatschappij. De fabels zijn beschouwelijk, maar levendig beschreven en met vleugjes humor.*

Volg me op:
facebook: Femmka – Reflecties
twitter: @Femmka77
YouTube: FEMMKA


***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()*** ***()***

AANBIEDING boek met FABELS:
HOE HET ZO GEKOMEN IS / HOW IT ALL CAME TO BE
voor € 12,50 incl. verzending
mail naar f.smilde@hotmail.com
meer informatie: BOEK/BOOK: fabels/fables
recensies: “Nederland door dieren verteld. Je blijft er door nadenken.”
“Genoten! Vooral van de woordspelingen. Deze zijn in het Engels niet altijd evident maar geslaagd in dit boek.”

AANBIEDING fotoboek met REFLECTIES:
WAT IK ZEGGEN WIL
€ 10,- incl. verzending
mail naar f.smilde@hotmail.com
meer informatie: FOTOBOEK: Reflecties
recensie: “Je gevoel voor harmonie, ritme, welhaast wiskundige kloppenheid van cadans en emotie; prachtig!”

3 thoughts on “UITEENVALLEN OMARMEN

  1. Fenna, het woord “(had) is vergeten in: Alleen dat het bewegen op muziek van het lieveheersbeestje hem diep raakte…
    Weer genieten 🙂 🙂
    Groetjes, Gerard

    • Geeft niks! Er blijkt uit dat je een betrokken lezer bent. Alleen maar leuk! En je raakt wel iets aan, want op zich speelt die zin zich af in de voltooid verleden tijd en zou je dus ‘had’ verwachten, maar omdat het iets is wat hij niet in het verleden vond, maar ook nu nog, heb ik dan toch niet de voltooid verleden tijd gebruikt. Op zich een punt om over te filosoferen hoor, een goede redacteur zou de schrijver er zeker op aanspreken hoe bewust deze keuze was 🙂

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.