click here for English

AANDACHTIG

Op de grote, stille heide wandelden het schaap en de giraf.* De heide stond in bloei en zo kwam het dat ze liepen door een paars glooiend landschap met hier en daar een groepje groene bomen of een gele zandplek.
“Schaap,” zei de giraf, “hoe zou het komen dat door de kleuren die ik met mijn ogen zie, ik van binnen een warm en rustig gevoel krijg?”
Het schaap keek de giraf eens schaapachtig aan. Dat vond de giraf wel gepast. Opeens stond de giraf stil, ging met enige moeite zo wijdbeens mogelijk staan met haar voorpoten en boog haar lange nek naar de grond om een heideplant te bestuderen.
“Hoe zou het komen”, zei de giraf, “dat het een wollige, paarse deken lijkt als ik er vanuit de hoogte naar kijk, maar nu ik heel dichtbij ben, zie ik een plantje met allemaal aparte stengels en heel veel aparte bloempjes?”
Het schaap stond ook stil en keek meer naar de giraf dan naar de haar wel bekende heide.
…
…
…