Category Archives: Voorgelezen

KIEZEN

by

1

click here for English


KIEZEN

IN DE RIVIER DOOR HET BOS, ZWOM HET GUPPY. De stekelrog zwom langs en groette hem.
“Dag”, zei de stekelrog, “ik ben de stekelrog. Wie ben jij?”
“Ik ben het guppy”, zei het guppy.
“Aangenaam”, zei de stekelrog, die het ging leren om een conversatie gaande te houden.
“Ik kan het wel verklappen”, zei het guppy daardoor aangestoken, “ik ben ingeplugged. Feitelijk woon ik hier niet”.
“O”, zei de stekelrog, “ik woon hier ook niet. Ik woon in het diepst van de oceaan”.
“Dan”, zei het guppy, “heb je de vraag vast wel eens gesteld”.
“Welke vraag?” vroeg de stekelrog.
“Nou”, zei het guppy, “wat het Continue reading →

SAMEN UITKIJKEN

by

2

click here for English

SAMEN UITKIJKEN

HET DIERENBOS WAS IN REP EN ROER. Het was namelijk koud. Niet zo maar koud. Heel koud. De libelle hapte naar adem omdat ze stijf was van de kou. Het schaap was altijd wel gevoelig voor haar ademnood en was blij dat het deze keer niet door emoties kwam en hij haar dus kon helpen door de libelle een plaatsje aan te bieden in de weelderige krullen van zijn vacht. Ook winter was voor hem niet zo’n probleem. Gewoon je krullen wat langer laten en je had geen last van de kou. Soms leek het leven hem gecompliceerd als je geen schaap was, maar eigenlijk wist hij niet echt wat gecompliceerd was, dus maakte hij zich er verder niet druk om.
“Hallo”, hoorde het schaap met de libelle in zijn vacht. Ze keken op.
“Hallo”, piepte de libelle een beetje benauwd maar zeker niet onvriendelijk. Onbekenden Continue reading →

FEESTGEDRUIS ZONDER RUIS

by

1

click here for English

FEESTGEDRUIS ZONDER RUIS

DE PAKEZEL SJOKTE DOOR HET BOS. Hij was nooit één van de kwiekste, maar nu leek hij nog langzamer. Elk jaar, als de donkere dagen van de winter eraan kwamen, verkleedde de pakezel zich. Hij droeg een habijt en zette zelfs een mijter op zijn hoofd. Om echt onherkenbaar te zijn, had hij ook een lange witte baard aangeplakt.
De jonge dieren keken altijd vol verwachting naar hem uit. Dat kwam omdat hij bepakt en bezakt was met voor elk wat wils. Maar het verhaal ging ook dat hij stoute dieren meenam naar een ver en bar oord. Ze waren dus tegelijk blij, maar ook een beetje bang.
“Wat vraag jij aan de pakjesdeler dit jaar?” vroeg het lammetje aan het biggetje.
“ Continue reading →

WETEN

by

2

click here for English

WETEN

DE TUINFLUITER WAS DRUK BEZIG. Bezemen, keren, uitzoeken, wegzetten, en zo verder.
“Sjonge”, zei de libelle, die langs vloog, “ik word al benauwd als ik je zo bezig zie. Ik doe elke dag een klein beetje in mijn huisje,
nooit alles tegelijk”.
“Maar ik ga weg”, zei de tuinfluiter, “ ‘t is tijd om naar het zuiden te gaan”.
“O ja”, zei de libelle, “jij bent altijd weg in de winter. Wat heb je toch tegen de winter?”
“Wij gaan nou eenmaal altijd”, zei de tuinfluiter, “zo leven wij. En ik moet zeggen, dat najaar dat ik niet weg kon, nou, toen heb ik eens zo’n winter meegemaakt hier. Toen wist ik meteen waarom wij altijd weggaan”.
“Wat is er dan erg aan?” vroeg de libelle. Continue reading →

HET MOMENT

by

1

English: here

the moment

het moment

Ze had geen grip meer. Ze sloeg haar ogen op en dacht: waar komt mijn hulp vandaan. Maar ze sloeg ze weer neer, duizelig. Geen grip meer, hoe vaak zeiden mensen dat. En hoe vaak was het zo waar als het nu was.

Waar komt mijn hulp vandaan? Zo’n oud, vergeten zinnetje schoot haar te binnen. Nu, nu ze geen grip meer had. Psalmverzen die bovendreven op kritieke momenten: was religie dan toch iets essentieels? Ze zeggen dat het nooit te laat is om je te bekeren, maar het was wel erg Continue reading →

ONTKNOPING

by

0

click here for english

ONTKNOPING

DE DUIZENDPOOT ZAT IN DE KNOOP. Het lopen verliep helemaal niet soepeltjes.
“Hé, duizendpoot”, zag de libelle hem strompelen, “ook zo stroefjes vandaag?”
“Ja”, zuchtte de duizendpoot, “het wil niet erg lukken de laatste tijd”.
“Ik heb het lieveheersbeestje laatst ontmoet”, zei de libelle, “je weet wel, die zo mooi kan bewegen op muziek. Misschien kan die je helpen met souplesse”.
En zo kwam het dat de libelle en de duizendpoot in de toeter fluisterden:
“Lieve lieveheersbeestje,
weet jij hoe Continue reading →

DE HOBBY-RUIMTE

by

1

English: here

The hobby space

De hobby-ruimte
foto gevonden op internet, zo te zien rechtenvrij,
zo niet, neem dan even contact op

Ze zeggen dat het niet kan, dat het vreemde voorstellingen zijn, die nooit werkelijkheid kunnen worden. Hoe weten zij dat, terwijl zij niet weten wat hij weet?

Hij woont hier in dit grote gebouw waarin ieder zijn eigen verblijf heeft, naast de gemeenschapsruimtes die er zijn. Het is er vol, maar het leuke daarvan is dat hij nog eens iemand tegenkomt en aanspraak heeft. Wel is het vervelend als ze zich met hem gaan bemoeien. Belangstelling is fijn, maar ze moeten hem niet gaan betuttelen of de wet voorschrijven.

Onder bij de kelders zijn aparte kamertjes. Voor mensen zoals hij. Mensen die een plek nodig hebben voor hun experimenten. Het heeft een tijdje geduurd, – ze wisten niet of het wel vertrouwd was -, maar ze zijn Continue reading →

PUZZELEN

by

0

click here for English

PUZZELEN

DE OTTER ROMMELDE IN HET RIET. Hij had het gevoel dat hij in de gaten gehouden werd, maar dat weerhield hem er niet van zijn spoor te trekken. Ditmaal een uitgezet spoor dat hij moest zien te vinden, want hij deed mee aan de jaarlijkse puzzeltocht in het dierenbos. Het was nog lastig zat, want de beer had niet voor niets gewonnen vorig jaar. Hij had de moeilijke vragen het best beantwoord en nu zelf de moeilijke vragen verzonnen. De otter moest riethalmen tellen, weten in welk water hij liep en wat dat gele bordje betekende aan de waterkant. Dat wist hij wel. Dan liep daar een aardgasleiding (wat dat dan ook was) of soms stond er C.A.I. en dan was het een kabel (wat dat dan ook was). Ja, de otter wist zijn weg in en om het water. Zo trapte hij er niet in om onder bruggen door te zwemmen. Nee, dan klom hij de kant op, want je weet maar nooit wat je boven het hoofd hangt.
Opeens hoorde hij Continue reading →

VINGERHOEDJE

by

0

Vingerhoedje DSC02208

…


liggend op rood satijn
een klein
fijn
vingerhoedje van porselein
met een roosje
in een doosje
zó broos je
durft het niet aan te raken
alleen er naar te kijken
en een zucht te slaken
hoe kan iemand zoiets maken


Klik op de video om deze blogbijdrage voorgelezen te horen.
Je blijft op deze pagina, dus je kunt luisteren naar de video terwijl je de woorden meeleest..